Waldemar Jocher – urodzony 14.11.1970 r. w Prudniku. Autor czterech tomów poezji:

 1. „Reszta tamtego ciała” - wydany w Instytucie Mikołowskim w 2009 r.

2. „Przetrwalnik” - wydany w Hubie Wydawniczym „Rozdzielczość Chleba” w 2015 r.

3, „Incipit” - wydany w Instytucie Mikołowskim w 2017 r.

4. "Pieśni (do_)_ WIDZENIA " wydany przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich oddział w Łodzi 2020 rok

 Za swój debiutancki tom wierszy otrzymał najstarszą ogólnopolską nagrodę za poetycki książkowy debiut roku „Nagrodę im. Iłłakowiczówny” w 2010 r.

Za drugi tom wierszy otrzymał ogólnopolską nagrodę „Otoczaka” w 2016 r.

 Autor publikował swoje wiersze w większości ogólnopolskich czasopism literackich. Wszystkie książki spotkały się z głośnym odbiorem krytyki literackiej w kraju.

Dwukrotnie przyznano mu Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Swoją twórczość prezentował na wielu spotkaniach w kraju oraz był gościem ogólnopolskich i międzynarodowych festiwali literackich, włącznie z Wrocławskim Portem Literackim, na którym miał zaszczyt prezentować swoją twórczość obok Herty Muller, noblistki w dziedzinie literatury.

 Ponadto w 2016 r. zostałem uhonorowany tytułem „Człowiek Roku powiatu prudnickiego” w dziedzinie kultury, organizowanym przez Nową Trybunę Opolską.

Z końcem grudnia 2020 r ukazał się mój czwarty tom poetycki ”PIEŚNI (do_)_ WIDZENIA”. Wydany przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi we współpracy z Instytutem Literatury w Krakowie.

Serdecznie zapraszam do lektury. Książkę można nabyć u mnie, składając zamówienie na adres mailowy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Koszt zakupu 23 zł z przesyłką.

O książce tak napisał Przemysław Rojek (autor blurba):

Wielka Rejestrująca Podmiotowość (znana jako „Waldemar Jocher”) nieustannie nasłuchuje szumów, trzasków i wyładowań słanych przez Wszechświat – i nieustannie wierzy też w to, że uda się w Końcu odcyfrować Sens. Od czasu do czasu dostajemy protokoły z tego nasłuchu – do tej pory (czyli we wcześniejszych książkach sygnowanych przez Podmiotowość) były to zapisy ułamkowe, fragmentaryczne odcinki Kodu. Teraz – może dlatego, że częstotliwość Podmiotowości zestroiła się z echem wielkiej Pieśni Salomona – otrzymujemy Całość, a przynajmniej próbę Całości. Efekt? Rozbłyski Sensu, które do tej pory zmuszały do mrużenia oczu, tym razem oślepiają. Światło oczywiście znika, takie jest i takim pozostanie niezmienne Prawo Sensu – ale powidok trwa dłużej i znaczy więcej, o wiele więcej.